Sinds mijn bestuursjaar onderhoud ik een Trello-board, een soort grote to-do lijst waarin je deadlines, terugkomende punten en mini lijstjes kunt verwerken. Ik ben helemaal fan, ik heb mijn lieve opvolgers het ook aangeraden, en sinds ik een baan heb (zie de helft van mijn voorgaande posts) heb ik ook een aparte Trello plank voor m’n werk.

All well all good

Ik heb een trello reminder, iedere twee weken, voor het schrijven van het een blog. Soms gooi ik hem weg, heb ik geen zin. Jullie hebben ook wel gezien dat mijn output wat inconsistent is. Maar ja, je moet maar altijd zin hebben. Er staat er nu ook eentje open, 21:44 op woensdagavond. Niet naar training gegaan, dus er is tijd om wat online te zetten.

Het is uit met Merel, nu vier dagen. Ik heb het uitgemaakt, en nu voelt iedereen zich slecht. Merel voelt zich slecht, en daarmee ongeveer haar hele familie. Ik voel me slecht, en dat weet ik ook wel een beetje te verspreiden. Het is ook nog maar vier dagen geleden, dus het is denk ik ook wel gewoon heel normaal om je dan slecht te voelen. We waren vier jaar samen, ik vind dat heel lang! En dan is het niet alleen verdrietig dat je uit elkaar bent, het is ook eenzaam. Altijd iemand mee hebben om mee te appen, om mee te eten, de avond te spenderen, en de nacht. En dan valt dat helemaal weg! Wat een pijn.

Over een tijd zal het vast beter gaan, maar toch voelt deze periode heel lang en traag. Ik ben 2 januari alweer begonnen met werken (want deze jongen heeft slechts 24 vakantiedagen, oefiedepoefie), dat beetje afleiding is wel fijn. Ik werk wel thuis, want er is niemand op kantoor, maar er zijn ook nauwelijks mensen thuis, dus toch nog een beetje eenzaam. En het is goed om wel af en toe mensen te spreken en te zien, maar ik zit al in de put, dan is dat helemaal niet altijd leuk.

Een schrale troost is dat het al wel beter gaat dan dag 2. En ik heb weer een blog geschreven.