Hallo en welkom bij de eerste blog op mijn blog!

Zoals enkelen van jullie misschien al wel wisten, kocht ik voor veel te veel geld een eigen pagina voor op de Softijs-website, tijdens het Veilingdiner. Deze pagina zet ik graag in om al mijn fans op de hoogte te houden van mijn leven, nu ik gestopt ben met mijn bestuursjaar. Ze zullen veelal iets interessanter zijn dan mijn vroegere ‘maandverslagen’, ik focus me op het sap.

Misschien schrijf ik later nog eens wat over het bestuursgat waar ik weleens naar gevraagd wordt, ik heb nu te vertellen over belangrijkere zaken.

Afgelopen weekend was WheELS en dat was echt ziek! Na 4 winterseizoenen bij Softijs ben ik eindelijk gezwicht voor het fietsen. Martijn Vermist heeft tweeënhalve maand geleden voor mij een fiets uitgezocht op Marktplaats, vervolgens heb ik bakken met geld aan materiaal en kleding gekocht en toen kon het feest beginnen! In deze periode heb ik al best wat gefietst, met bijvoorbeeld Lucas en Joost (eerste rit met Boris kudo’s), maar ook wat fietstrainingen gepakt. Mijn langste rit pre-WheELS was zo’n 80 km, een kleine opbouw naar het grote kamp.

In de trein naar WheELS, afgelopen donderdag, vond ik het stiekem dan ook nog best even spannend. Mensen zouden lange tochten gaan maken, “dat ben ik niet gewend, kunnen de knietjes dat wel aan!?”. En de eerste tocht was toen nog eens bits ook, met Wester en Joris (beide ELS) op kop! 100 km gezamenlijk op pad door België, enkele klimmetjes die best wel zwaar vielen steeds!

De twee dagen daarop waren de tochten een stuk kalmer, maar wel langer. Op vrijdag zijn we met elf mensen vertrokken naar de Eifel, een natuurgebied in West-Duitsland. Daar gingen we langere stukken klimmen en vooral ook langere stukken afdalen. Beide waren echt een ervaring: met het klimmen ging ik diep in het zuur, met het afdalen volgde ik op hoog tempo de meer ervaren rijders naar beneden. Het was net als skiën, tering snel naar beneden, een beetje manoeuvreren, lach op het gezicht! Achteraf gaf de aanwezige oud-wereldkampioen tijdrijden me een compliment op hoe ik dat laatste deed, die stak ik ter plekke in mijn zak.

Op de laatste dag nog eens een vergelijkbare afstand van 175 km gereden, maar dan lekker vlak. Met een klein clubje hebben we Hiltje weer 8 gemeentes verder gebracht in haar gemeente-challenge. Ondanks twee lekken (wie overkomt dat!? Mij in ieder geval niet!) was het een prettige rit. Na deze laatste dag bleek dat Lucas en ik alle afstanden samen hadden gereden, hadden we onder de Softijs ook nog eens de meeste kilometers te pakken! Een totaal van 455 km, ik zou het vooraf niet bedacht hebben.

Vooral het fietsen in een natuurgebied de Eifel was echt een heel mooie ervaring, wat misschien ook wel mijn jonge liefde voor fietsen heeft doen sprankelen. Over een maand ga ik samen met mijn beste vriend wandelen in het Zwarte Woud, maar ik heb hem direct even overtuigd dat we ook de fietsen meenemen!